De eerste keer, dikke knie, snee in de bil en overal pijntjes
Vandaag mijn (Arnold) vuurdoop mogen ervaren bij de Cross cyclus rondom Breda. Na vele mooie verhalen aangehoord te hebben van de Bredania vrienden, besloten vandaag maar eens mee te rijden bij de cross van Sprundel. Meteen ook de eerste keer dat ik met een crosser offroad ben gegaan. In plaats van vuurdoop was modderdoop meer op zijn plaats. Eerdere bezorgdheid van mij over de grote hoeveelheden regen en daardoor ontstane modder, werden door mijn fiets”vrienden” weggewoven. Pff, ik kan me niet herinneren eerder zoveel modder en water in een bos gezien te hebben, laat staan dat ik er door moest fietsen.. Vanaf de eerste meters dat we de weilanden in werden gestuurd, ging het echter prima en boven verwachting. De fiets gleed lekker door de modder en ik had er zowaar plezier in. Ik zat in een lekkere flow. Zo lekker dat ik, in een vlaag van overmoed, bij de splitsing besloten heb de lange route te rijden. Tja, hoogmoed komt voor de val want er volgde een stuk met nog meer modder en water in combinatie met draaien door bossen heen. Precies mijn favoriete combinatie.
De zwemdiploma’s kwamen van pas bij een plons in een modderpoel waarbij ik een Hoogerlandje maakte bij het daarnaast hangende prikkeldraad. Daarna gleed de fiets regelmatig alle kanten op maar kon ik met wat stunt en vliegwerk op de fiets blijven. Behalve dan bij die ene boom…met een zere knie tot gevolg. Nadat we ingehaald werden door een groepje snelle boys heb ik de mannen even laten lopen, dit was toch iets te veel van het goede. Bij de pauze was ik blij te horen dat de andere mannen het ook wel gezien hadden en via het asfalt terug naar Breda wilden rijden. Bij thuiskomst de balans op gemaakt van 70kms fietsen: onherkenbare fiets en kleding, snee in mijn scheenbeen, bult op mijn knie en een flinke jaap op mijn bil. Was het leuk? Ja, eigenlijk best wel…maar ik verheug me nu al op de tochten over de weg…..:o) Respect voor de crossers en crossters binnen Bredania!