Het is alweer voor de 4e keer dat ik aan de start verschijn van de Jean Nelissen classic. Dit keer vergezeld door 6 gezellige maar tot op het bot toe gemotiveerde Bredania leden; Arno, Bart, Joost, Marc, Ronnie en Vincent. Allen ervaren rijders, dus we zijn eigenlijk niet gespannen en we beginnen best relax aan de route die voor ons ligt.

Voor de nieuwe leden die wellicht onbekend met de JNC zijn: De JNC staat omschreven als “aantoonbaar zwaarder dan bekende Ardennen-klassiekers en wordt geschaard in het rijtje Les 3 Ballons en Marathona dles Dolomites”. Laat die laatst genoemde cyclo nu de reden zijn voor een aantal van ons om dit jaar de JNC te rijden. De JNC kan overigens prima als op zichzelf staand doel gekozen worden maar is ook geschikt als voorbereiding op een (nog) groter doel bijvoorbeeld een “La Marmotte” of “Marathona dles Dolomites”.

Echter van een voorbereidings tochtje is hier echter geen sprake. De 15e editie van de JNC zal achteraf gezien een zware editie worden. Het weer lijkt ideaal maar zelf ervaar ik het als af en toe wat benauwd. En in de middag begint de zon iets te veel haar best te doen. Daarnaast maken de voorgeschotelde 3000hm op de 140 km route en 4000hm voor de 180km route het een hele pittige tocht. Voor een aantal Bredania leden komen namen als “Putscheid” (gemid. 12%) , “Mont St. Nicolas” (gemid 10,2%, max 22,5%) ongetwijfeld bekend voor en schiet de kramp bij het lezen van deze namen er waarschijnlijk direct weer in!

Tijdens de vele beklimmingen reed iedereen op een straf (eigen) tempo naar boven. Daar tussendoor werden de eerste 120km zoveel als mogelijk gegroepeerd gereden. Op 120km aangekomen reden Arno, Bart, Marc en Ronnie door op de 140km route. Joost, Robin en Vincent pijnigden hun benen nog iets verder door voor 180km te kiezen.

De voor ons allen zware dag eindigde in een heel gezellige avond waar we tijdens het eten (en de nodige “herstel” drank) onze verhalen van vandaag met elkaar deelden. Een van de conclusies is: welke afstand er ook gereden is, het is voor iedereen een knappe prestatie en we hebben er een goed gevoel aan over gehouden. En voor diegene die binnenkort naar de Marathona dles Dolomites gaan, die hebben flink wat vertrouwen kunnen tanken!

Zelfs na 4 keer deze tocht te hebben gereden blijft het een mooie klimtocht met mooie uitzichten over het Luxemburgse landschap. Eerlijk gezegd waren mijn ogen de laatste kilometers vaak op het wiel van mijn voorganger gericht.. De organisatie was in mijn beleving weer iets beter dan de vorige keer (vooral meer eten bij de verschillende verzorgingsposten). De uitstekende wegen en het relatief lage aantal deelnemers maken het voor mij een geweldige tocht om te rijden.

Arno, Bart, Joost, Marc, Ronnie en Vincent bedankt voor de gezellige tocht en de mentale ondersteuning zo hier en daar.

En voor de andere Bredania leden: Wie gaat er volgend jaar mee!

Sportieve groeten,

Robin.