Het is zaterdag 5 oktober 2013. De laatste uitgepijlde tocht van het jaar staat op het programma en draagt de fameuze naam Le Tour du Courage. Daar waar Walter en Ad al voor dag en dauw aan de 125 km beginnen, heeft de rest zich aan de wat meer christelijkere tijd van de peletontocht van 90 km geconformeerd. Dus om half tien staan Patrick, Bram en ondergetekende op de stoep bij Meneer Thomassen, alwaar wij eerst een heerlijk kopje koffie krijgen van Mevrouw Thomassen om vervolgens naar Princeville te rijden, de start van het hele gebeuren. Daar staan Paul en de Tank, ook wel Erik geheten, al startklaar. Maar eerst nog even inschrijven en dat blijkt wat lastig want mijn naam, of beter gezegd die van de gisteren op zijn dijbeen gevallen en daardoor afwezige Stan, komt niet voor op de lijst. Gelukkig (b)lijken mijn zachtblauwe ogen heel betrouwbaar en krijg ik al snel een rood polsbandje omgedaan door de lieftallige dames van de organisatie. Koek mee en klaar voor de start!

Er rijden nog een aantal oud- en huidige profs mee, die samen een paar dozijn Tour-, Giro- en Vueltaoverwinningen op hun naam hebben staan, en die moeten natuurlijk even geïntroduceerd worden. Nou goed, even lachen, klappen en off we go. En zoals het hoort, met TCBredania op kop. Twee motoragenten en twee tourauto’s met dito claxons voor ons, het peleton van 100 man in ons wiel en nog wat volgauto’s erachter. We rijden met een kilometer of 28 aan het uur door het prachtige West-Brabantse landschap langs Etten-Leur richting Roosendaal. Al gauw gaat het naar 30 en 31 km/u en dat rijdt heerlijk zo op kop. Mooie route, veel groen en wat fietst dat fantastisch achter die motoragenten, die al het tegengesteld verkeer rücksichtlos naar de berm verwijzen. Bovendien houden op alle kruispunten vrijwilligers het verkeer tegen en zo bereiken we al vlotjes de koffiepauze in Achtmaal. Banaan van de organisatie en de koffie voor eigen rekening. Prima deal. Die koffie wordt echter in schrale bekertjes geserveerd om toch enige nuance te geven aan een verder zeer positief verhaal.

Na een lange pauze rijden we via Zundert en gedeelte van het TUFF-rondje langs de Galderse Meren weer terug naar Breda. Meneer Thomassen couragieux op kop naast de oud-profs en wij al volgend. Ondertussen komt er nog iemand een praatje maken en begint over het kledingmerk van onze outfits dat hetzelfde was als het zijne. Ik versta hem in eerste instantie niet goed en denk eigenlijk dat hij ons iets wil verkopen. Blijkt Bobbie Traksel te zijn, al 13 jaar voltijds prof. Mij zegt dat allemaal niets zoveel, maar het is zeker een aardige vent. En voordat je het dan weet ben je alweer terug bij Princeville. Nog even wat nagedrinken. Colaatje voor mij en de rest een lekker biertje. En die smaakt eigenlijk zoals de gehele tocht, namelijk heel erg goed!

Jan van den Berg