Ronde van Vlaanderen
Van pasta tot bockworst en alles er tussenin…
The day before: Verzamelen bij Smulders voor een dik bord spaghetti en wat gein. De sterke verhalen beginnen al maar in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Nadat we de fietsen in de bus hadden gepropt met net zo veel zooi als een vakantie van 3 weken, gingen we onderweg naar het pittorske Damme. Leon en ondergetekende hadden daar een “designhotel” gereserveerd. Af en toe wat druppeltjes maar wat maakt het uit, het is immers the day before.. 1 bolleke werden er 2 en dan weet je het al, dat gaat minder slaap worden..
Race day:
Om 6:00 uur de wekker, 6:30 in de bus met zelfgekocht ontbijt op schoot want “nee”, de eigenaar was niet zo gek om ons zo vroeg van ontbijt te voorzien… In de auto de eerste regeldruppels en bij de start al een aardige miezer. Toen dacht ik nog dat mijn prachtige dure assos jas wel alles tegenhield maar na een half uur kon ook een streep door die rekening. Binnen een half uur nog gewisseld van zeiknatte handschoenen omdat Rika Pol-Vercouteren en Sas Pijnenburg, zo ontzettend lief waren om ons te ondersteunen. Zijn zouden ons bij de 100 km fouragering opwachten. In de ochtenschemering vertrokken over nietszeggende wegen. Wat opviel? Iedereen stil op een paar italianen na. Vanaf km 50 waren de meeste al tot op de draad nat geregend en begon de stroom met lekke banden. Op elke 100 meter hebben we wel iemand zien staan. Belgie staat ook bekend om zijn uitstekende wegdek en ik verdenk de staat ervan dat ze aandelen in binnenbanden hebben…
Bij km 60 de eerste post op een winderig buitenterrein. De Belgische maat van Leon waren we kwijt en hij stond met pech na 3 lekke banden. Overal rond ons heen grijze gezichten en rillende mensen. Wij waren er niet beter aan toe en trilden enorm bij een graad of 4. Helaas was de volgende route wind tegen naar oudenaarde en dat maakte het niet plezieriger. Plots lag Koen op zijn snufferd door het perfecte belgische wegdek.. Beenstukken kapot, handschoenen kapot, knie kapot, blauwe nagel en een hoop schaafwonden.. Maar koen is een enorme grote bikkel en hij stapt weer op… Na 90 km roept Leon ” lek!” en dat was nu juist op het verkeerde moment..leon kon niet eens met zijn handen die band verwisselen… Samen met Koen doorgereden die nu echt aan het shaken was, zelf was ik er ook niet best aan toe.Gelukkig stonden rika en sas bij de 100 km post. Met zijn allen de bus ingedoken en schone droge ondershirts gepakt. Niet veel later stopte het met regenen en werd het moraal groter. Wat in gedachte een aanlooproute zou moeten zijn werd bijna een aflooproute.
Veel wind, kronkelende weggetjes en kasseistroken op en af maakte Vlaanderen tot een waar spektakel. De biertenten stonden al klaar en waar het kon schreeuwden rika en sas ons naar boven. Vanaf helling 1 ging het verstand al op nul en dat kan je dus gerust uren volhouden zo blijkt. Pas na de paterberg kwamen de lachende gezichten weer..we gaan het halen! Daarna nog kop over kop tegen de wind in naar de finish. 9,5 uur netto op de fiets gezeten en ik begrijp nu een klein beetje wat met ” Flandrien” word bedoeld. Pijn in je poten, je handen en je rug maar het was het waard. Bedankt Leon, Arnol en Koen voor de eensgezindheid. Thx, rika en sas voor de bier, friet en bockworst bij de finish!
Afstrepen van die bucketlist!