Verslag MH2D 2013 door Nikie

Verslag MH2D 2013 door Nikie

Zaterdagochtend 5.45 uur en de wekker gaat.  Onwerkelijk,  zo vroeg opstaan in het weekend om een stukje te gaan fietsen. Maar het is echt zo,  dus snel eruit en niet meer omdraaien. We hebben immers om 6.45 uur afgesproken bij Vincent om vanuit daar gezamenlijk te vertrekken. Eenmaal aangekomen bleek dat het toch pas om  7.00 uur verzamelen was, dus heb ik Vincent maar gebeld om te kijken of hij al wakker was en de koffie klaar had staan. Maar helaas mochten we nog niet naar binnen en moesten we nog  even buiten wachten in de kou 😉 Mooi momentje om  even af te spreken welke route we zouden gaan rijden in Limburg en of we bij AC Nederweert zouden stoppen voor koffie. Eelco voelde niet veel voor de koffie maar de meerderheid heeft beslist, op  naar het AC restaurant!

Toen we aankwamen bij het AC-restaurant , wilden we buiten wachten op de rest. Bleek dat Vincent (ja die had natuurlijk nog geen koffie op) en Erwin al binnen zaten. Ondertussen belde Eelco op dat hij was doorgereden. Maar goed wij aan de koffie en het overleg over het aantal kilometers kon beginnen. Uiteindelijk waren we het er over eens dat we de 120 km zouden gaan rijden dus snel in de auto op naar de Mergelheuvelland route! fotomergelland

Bij aankomst zagen we een enorme menigte, niet zo gek als je nagaat dat er  ruim 15.000 inschrijvingen waren.  Wat een evenement zeg,  zoveel mensen die zichzelf pijn willen gaan doen in de heuvels (voor mij bergen haha) ten zuiden van Maastricht. Dus snel de spullen klaargemaakt en het startnummer op gaan halen. Maar snel was er, helaas,  niet bij. Wim heeft zeker 45 min.  in de enorm lange rij gestaan. Wij hadden ons bordje al aan de fiets hangen maar samen uit samen thuis (al is dit motto niet voor de heuvels blijkt later).

Uiteindelijk zijn we gestart en de eerste heuvel kwam al snel aan, ik knalde lekker naar boven op het grote blad. Maar dit deed ik wel al gapende, lag veel te laat op bed omdat ik nog even wat trappers moest installeren vrijdagavond bij Marijn.

Maar goed ik kwam het eerste heuveltje lekker op. Dat gaf mij een goed gevoel,  al was dat maar voor even. Na ruim 2,5 km te hebben gereden werd er al geroepen: LEK LEK LEK!  Dus even een pauze ingelast (konden we ook al op adem komen). Ad van Loon had een leenfiets meegekregen omdat hij panne had aan zijn mooie nieuwe titanium fiets. Snel samen met een aantal anderen de band gewisseld terwijl Ad wat aanwijzingen gaf. Daar zijn tenslotte teamleden voor, elkaar helpen!

De weg kon vervolgd worden, op naar de heuvels…… STOP STOP STOP! Jan had problemen met zijn fiets, inmiddels hadden we al zeker 5 km gereden. Dus mochten we weeeer even op adem komen, al hadden we alleen nog maar gedaald. Uiteindelijk gingen we echt van start en de verschillen waren gelijk duidelijk. Sommige jonge goden onder ons vliegen de heuvels op. Niet normaal gewoon hoeveel power die Jan leverde op de eerste serieuze beklimming. Ik trok mijn eigen plan en ging rustig naar boven midden in de groep die steeds verder versplinterde. Wel mooi om te zien. We hebben dus echte klimmers en echte sprinters in de ploeg. Mij rijst dan direct de vraag of we niet moeten inschrijven voor de tour 😉

Na diverse steile heuvels en een tussenstop met wat versnaperingen kwamen we bij de splitsing aan voor de 90-120 km. Omdat er best wat tijd verloren is gegaan en sommige aangaven liever de 90 te rijden besloten we met de groep dat we gingen splitsen. Maar na 3 km kwam mijn fietspech. Alleen het kleine blad (34) kon nog gebruikt worden evenals tandje 23-25. Fijn z’n EPS systeem van Campagnolo. Heel het jaar werkt het goed maar als je dan 1 keer door de heuvels gaat,  zit het net even tegen. Klimmen ging dus nog wel maar afdalen en op het vlakke….. Ik zeg er verder niets meer over want ik baal er nog steeds van.

Uiteindelijk heb ik toch nog lekker kunnen rijden gedurende de dag. En in de laatste 5 Km kon ik ineens weer naar mijn grote blad schakelen dus kon ik weer aanpikken en lekker wat snelheid maken.

Als met al een mooie geslaagde dag maar voor velen,  waaronder ikzelf, maar er nog heel veel werk verricht worden richting Marmotte. Want klimmen is zeker wat anders dan sprinten!

Ik heb eind van de dag Pierre (onze gastrijder die net de Mount Ventoux had gereden) nog even thuis afgezet.

Walter, Ad, Erwin, Pierre, Jan, Wim Arjan Eelco en Vincent (jammer van de koffie) bedankt voor de geslaagde dag!

Nikie

Reacties zijn gesloten.